लेखन कौशल्य : कथा लेखन _ katha lekhan in marathi

नमुना कथा -2

मुद्दे : 

[शेखर हा एक छोटा मुलगा - आपल्या वृद्ध आजीसह झोपडीत राहत होता - पावसाचे दिवस - वादळासह जोराचा पाऊस - फिशप्लेटस् काढलेला राहत होता शेखरच्या नजरेने टिपलेला धोका - आगगाडी येण्याची वेळ - शेखर लाल सदरा फडकवत रेल्वेरुळावर उभा - आगगाडी थांबली - ड्रायव्हरच्या लक्षात आलेला धोका - शेखरमुळे प्रवाशांने प्राण वाचले - राष्ट्रपतीकडून शेखरला सुवर्णपदक.] 

प्रसंगावधानाचे बक्षीस 

    शेखर हा एक अत्यंत गरीब मुलगा होता. रेल्वेच्या कडेला झोपडपट्टीत आपल्या आजीसह तो राहत होता. आजी थकली होती, तरी चार-पाच घरची धुणी-भांडी करून ती दोघांचे पोट भरत असे. दहा वर्षांचा शेखर आपला अभ्यास सांभाळून लहानमोठी कामेही करत असे. 

    त्या दिवशी तर धो धो पाऊस कोसळत होता. संध्याकाळचे एका घरचे काम आटोपून शेखर घराकडे जात होता. उशीर झाल्यामुळे शेखर रेल्वेरुळांलगतच्या वाटेने परतत होता. झपझप चालताना रुळाच्या फिशप्लेटस् काढल्या असल्याचे शेखरला दिसले. शेखर चमकला. आता जर रुळावरून गाडी गेली, तर ती नक्कीच घसरणार आणि मोठा अपघात होणार, हे शेखरने ओळखले. काय करावे? क्षणभर शेखरला काहीही उमगेना ! शेखरला माहीत होते की, आता थोड्याच वेळात एक मालगाडी येणार आहे. आता हा अपघात कसा टाळावा, हे शेखरला उमगेना. पण क्षणार्धात शेखरला युक्ती सुचली. 

    त्याने आपल्या अंगातला लाल सदरा काढला, त्याचे दोन तुकडे केले आणि दोन हातांत दोन लाल तुकडे घेऊन तो गाडीच्या दिशेने रुळांमधून धावत सुटला. आता वेळ अगदी थोडा उरला होता. शेखरला गाडीचा आवाज येत होता. तो वेगाने धावत होता. गाडी त्याच्या दृष्टिक्षेपात आली होती, ड्रायव्हरला शेखर दिसला आणि मोठ्या प्रयत्नाने त्याने गाडी थांबवली. गाडीचा ड्रायव्हर खाली उतरला. धापा टाकणाऱ्या शेखरचे म्हणणे ड्रायव्हरने लक्षपूर्वक ऐकले. मग ड्रायव्हर आणि काही मंडळी शेखरबरोबर फिशप्लेटस् काढलेल्या जागी आली आणि ते दृश्य पाहून त्यांना धक्काच बसला. त्यांना शेखरच्या प्रसंगावधानाचे कौतुक वाटले. ड्रायव्हरने शेखरचे नाव, पत्ता लिहून घेतला आणि त्या प्रसंगाची हकिकत त्याने आपल्या अधिकाऱ्यांना कळवली.

   शेखरच्या सत्कार्याची माहिती राष्ट्रपतींना कळवण्यात आली. प्रजासत्ताक दिनी राष्ट्रपतींच्या हस्ते शेखरचा सत्कार करण्यात आला. 

तात्पर्य : संकटामध्ये प्रसंगावधान महत्त्वाचे ठरते.

नमुना कथा -3

मुद्दे : 

[जेम्स नावाचा लहान मुलगा शेगडीवर चहाची किटली-- किटलीचे झाकण थडथडणे झाकण वर उचलले गेल्यावर वाफ बाहेर पडणे व झाकण खाली येणे - वारंवार असेच घडणे --अखेर वाफेच्या जोराने झाकण खाली पडणे ---आश्चर्य वाफेत मोठी शक्ती असली पाहिजे या शक्तीचा उपयोग होईल -- वाफेचे यंत्र तयार केले जेम्स वॅट महान संशोधक.] 

चहाची किटली ते वाफेचे इंजिन 

    त्या दिवशी कडाक्याची थंडी होती. स्वयंपाकघरातील शेगडीपाशी छोटा जेम्स उबेसाठी बसला होता. त्याच्या आईने शेगडीवर चहाची किटली ठेवलेली होती. जेम्स त्या किटलीकडे पाहत बसला होता. त्याला प्रत्येक गोष्ट निरखून पाहण्याची सवय होती. 

   जेम्सच्या लक्षात आले की, किटलीचे झाकण थडथडत आहे. त्याने निरखून पाहिले, पाण्याची वाफ जसजशी वाढत होती, तसतसे त्या झाकणाचे थडथडणे वाढत होते. त्यामुळे झाकण वर उचलले जाई व थोडी वाफ बाहेर पडल्यावर झाकण खाली येई. असे वारंवार घडत होते. 

    जेम्स पाहत होता, काही वेळाने वाफ खूपच वाढली आणि वाफेच्या जोराने किटलीचे झाकण खाली पडले. जेम्सला मोठे आश्चर्य वाटले. त्याच वेळी जेम्सने एक महत्त्वाची गोष्ट मनात नोंदवली. ती म्हणजे, 'वाफेत मोठी शक्ती असली पाहिजे.' मग जेम्स विचार करू लागला, 'या शक्तीचा कसा उपयोग करता येईल?' 

     पुढे अनेक वर्षांनंतर जेम्सने वाफेवर चालणारे यंत्र तयार करण्याचे ठरवले. जेम्सने अनेक वेळा प्रयत्न केला. त्याच्या या प्रयत्नात त्याला काही यश येत नव्हते. तरीपण त्याने आपले प्रयत्न थांबवले नाहीत. अखेर एक दिवस त्याला त्यात यश मिळाले. त्याने 'वाफेचे इंजिन' तयार केले. त्या वाफेच्या इंजिनावर आगगाडी धावू लागली. हा छोटा जेम्स म्हणजे पुढे महान संशोधक झालेला जेम्स वॅट होय. 

तात्पर्य : जिज्ञासा ही शोधाची जननी आहे.

नमुना कथा -4

मुद्दे :
[एक कोल्हा -- खूप भूक लागते- -शेतकऱ्याच्या घराजवळ द्राक्षाची बाग--द्राक्षे खाण्याची इच्छा द्राक्षांची वेल उंच उड्या मारतो -- हाताला लागत नाहीत -- थकतो -- आंबट द्राक्षे मला नकोत निघून जातो.]

 कोल्हह्याला द्राक्षे आंबट ! 

    एका रानात एक कोल्हा राहत होता. एके दिवशी सकाळी सकाळी त्याला खूप भूक लागली. 'आता मी काय बरे खाऊ?' असा त्याला प्रश्न पडला. मग तो भक्ष्य शोधण्यासाठी हिंडू लागला; पण त्याला कोणताही प्राणी सापडला नाही. त्याची सर्व वणवण व्यर्थ गेली. तो खूप थकला होता. 

   त्याने ठरवले की, आपण आता गावापाशी जावे, तेथे आपल्याला काही तरी खायला मिळेल. गावात एका शेतकऱ्याच्या घराजवळ त्याला एक लठ्ठ कोंबडी दिसली. कोंबडी पाहून तो खूश झाला. तो कोंबडीला धरणार तोच त्या शेतकऱ्याचा शिकारी कुत्रा त्याच्यावर धावून आला. कुत्र्याला पाहून घाबरलेल्या कोल्हयाने धूम ठोकली. 

   कोल्हयाच्या पोटात भुकेचा डोंब उसळला होता. इतक्यात त्याला पिकलेल्या द्राक्षांच्या वेली असलेली एक बाग दिसली. ती द्राक्षे पाहून त्याच्या तोंडाला पाणी सुटले. पोटभर द्राक्षे खाण्याच्या विचाराने तो त्या द्राक्षांच्या बागेत घुसला. 

   बागेत वेलींवर द्राक्षाचे घड लोंबत होते. कोल्हह्याने द्राक्षे मिळवण्यासाठी उडी मारली; पण त्याची उडी द्राक्षांच्या घडापर्यंत पोचू शकली नाही. त्याने पुनःपुन्हा उड्या मारल्या; पण उंचावरची ती द्राक्षे त्याच्या हाती लागली नाहीत. उड्या मारून मारून त्याची छाती दुखू लागली. 

   शेवटी त्याची आठवी उडीही फुकट गेली. तेव्हा "ही द्राक्षे आंबट आहेत. ही मला नकोच," असे म्हणून कोल्हा रागारागाने तेथून निघून गेला. 

तात्पर्य : नाचता येईना अंगण वाकडे !

खालील शब्दांच्या आधारे कथा तयार करा.

• धैर्य -- धाडस -- स्वाभिमान -- देशभक्ती

• मृणाली -- गावातील स्त्रीया -- नदी -- पूर -- उडी --  प्राण वाचवणे -- कौतुक

• राजा -- लाडका हत्ती -- म्हतारा --  चिखल -- बाहेर

• कोंबडी -- सोन्याचे अंडे -- पैसा -- लोभ -- अधिक अंडे मिळवणे -- मृत्यू

• टोपी विकणे -- जंगलप्रवास -- दूपार -- माकडे -- टोप्या फेकणे -- आनंद